Colombiaanse oud-gijzelaar rekent in boek af met zes jaar gruwel

No sé si las casi 700 páginas del libro 'Même le silence a une fin' de Ingrid Betancourt pueden considerarse como un ejemplo de gran literatura concentracionaria como las promociona el editor Gallimard, pero aún así creo que lo que vivió Ingrid - y vivieron muchísimos otros como ella - fue un auténtico viaje al corazón del horror. Me da pena que la amistad con Clara Rojas se haya perdido en los crueles meandros del secuestro selvático, pero en eso sí que reconozco lo que antes leí en Primo Levi: reconozco ese sujeto que en su lucha cotidiana por la propia sobrevivencia no puede sino contribuir a la destrucción de los que le rodean, el yo hecho cómplice del crimen cometido contra (y finalmente por) todos. Pero las víctimas siempre serán víctimas, y por eso no deben ser impardonables.

Een van de talloze verschrikkingen die zes jaar lang haar deel waren, was seksueel misbruik. Dat vertelt de Franse-Colombiaanse oud-gijzelaar Ingrid Betancourt in haar gisteren verschenen boek Même le silence a une fin (‘Zelfs aan de stilte komt een eind’). Maar haar voormalige campagnemedewerkster en lotgenote in de jungle, Clara Rojas, reageert boos. Betancourts werk is een verzameling ‘leugens en wrok’, aldus Rojas.

PARIJS l Ingrid Betancourt (48) werd door de FARC-rebellen geketend, vernederd, geslagen en met de dood bedreigd. In haar vaderland Colombia geldt ze intussen echter als arrogant en ondankbaar.

De beelden waren 24 uur lang wereldnieuws: de spectaculaire list waarmee het Colombiaanse leger op 2 juli 2008 de marxistisch-leninistische FARC verschalkte, waarna Ingrid Betancourt samen met drie VS-gijzelaars en elf Colombiaanse militairen de vrijheid terugzag. Betancourt werd met grote eer door de Franse president Nicolas Sarkozy ontvangen, door paus Benedictus, door het Europees Parlement en tal van andere instanties. Daarna werd het stil en trok de vroegere senatrice, presidentskandidate en aanvoerster van de Colombiaanse Oxígeno-partij zich terug voor wat een twee jaar durend verwerkingsproces geworden is.

El Diario

Bedreigde Mexicaanse krant vraagt kartels een staakt-het-vuren

CIUDAD JUÁREZ l El Diario, een dagblad uit de Noord-Mexicaanse stad Ciudad Juárez dat zopas een van zijn fotografen aan een kartelkogel verloor, heeft zich met een speciale voorpagina en een editoriaal in het bijzonder tot de drugsbendes gericht, met de vraag dat zij hun geweld zouden staken.

“We willen geen doden meer. Zeg ons wat u van de media verlangt. Dit is geen overgave, maar een bestand met diegenen die hun wet met geweld aan deze stad hebben opgedrongen,” zo schrijft de krant. Het wanhoopssignaal komt er in een context van de almaar driestere omgang van de kartels met de pers: de vorige week omgebrachte fotojournalist was al de tweede werknemer in korte tijd die de krant zag sterven. “Om die reden vragen we u uit te leggen wat u precies van ons wilt,” schrijft het blad. “Wat moeten we publiceren en wat moeten we juist niet meer publiceren?” “Geen enkel krantenverhaal is waard dat iemand ervoor sterft”, lichtte hoofdredacteur Herardo Rodríguez toe tegenover de BBC. 

Cuba schrapt half miljoen overheidsbanen tegen april

He aquí el artículo que publiqué sobre el anuncio de la CTC de adelgazar las plantillas de las empresas estatales en Cuba. Al final vuelvo a referirme a lo que dijo Fidel Castro a Jeffrey Goldberg. Sinceramente, continuo convencido de que Fidel sueña con que la Historia realmente lo absolva y por eso hace marcha atrás en los aspectos más controvertidos de la política revolucionaria: la crisis de Octubre, las Umap, la economía, Israel etc... Por mucho que FC asegure que sus palabras fueron 'mal interpretadas' por el periodista estadounidense, nadie lo cree. Los vaivenes discursivos siempre han formado parte de la cultura retórica del ex-Líder Máximo, a quien por motivos estratégicos siempre le pareció conveniente el esconder lo que realmente e intimamente opina. (La bloguera Yoani Sánchez ironiza correctamente quando dice que Fidel "hoy día forma parte de la oposición".)

Nieuwe hervormingen moeten krap bij kas zittende staat rendabeler maken

De prille hervormingen van de Cubaanse president Raúl Castro gaan in een hogere versnelling: tegen 1 april 2011 wordt een half miljoen overheidsbanen geschrapt, zo meldt de officiële vak­bond CTC. Tegen eind volgend jaar hoopt Havana het gros van de betrokken werknemers in de privésector of coöperatieven aan de slag te krijgen.

HAVANA l Tien procent van de overheidsbanen staat op de tocht. Op onderwijs, politie en andere strategische beroepsgroepen na behelzen de ontslagen alle economische sectoren en niveaus.

Al maanden geeft Havana toe dat het werk van minstens een half miljoen Cubanen in overheidsdienst gemist kan worden. Dat is niet anders dan wat ook een groot deel van de bevolking sinds jaar en dag vertelt: dat de staatssector, goed voor 95 procent van de Cubaanse economie, hoe langer hoe minder productief is, en dat de salarissen (gemiddeld zo’n 14 euro per maand) er al te laag liggen. Daardoor gebruiken duizenden werknemers hun baan in het beste geval nog als opstapje naar de informele economie, of nog, om ideologisch te scoren en daar ook materiële voordelen aan te onttrekken. Nog anderen gaan pakweg uit werken om de (intussen her en der al afgeschafte) kantinemaaltijden te nuttigen, om te internetten of de telefoon te gebruiken als ze er zelf geen hebben.

Fidel keert zijn kar

Fidel Castro: ‘Het Cubaanse model werkt niet meer’

Voormalige Líder Máximo uit opvallende zelfkritiek in gesprek met VS-journalist

Een leuke babbel bij een glas wijn en een stuk vis. Meer had The Atlantic-journalist Jeffrey Goldberg niet nodig om de Cubaanse oud-president Fidel Castro zijn markantste uitspraak van de jongste jaren te ontlokken: dat ‘het Cubaanse model’ niet langer werkt. 


HAVANA l Castro (84) lijkt niet alleen zijn eigen blazoen te willen oppoetsen nu daar nog tijd voor is, zijn woorden effenen vooral het pad voor de onvermijdelijke hervormingen die zijn broer en opvolger Raúl heeft aangevat.

Wat heeft Fidel Castro (84) in zijn mars nu hij sinds juli opnieuw lijfelijk voor het voetlicht treedt? Bijna geen week gaat er voorbij of de van een darmziekte herstellende Castro dient zich voor een korte redevoering of onverwacht bezoek aan, de camera’s steevast in zijn buurt.
Waren de elkaar aanvankelijk vaak tegensprekende woorden van hemzelf en zijn broer-opvolger Raúl Castro voor cubanologen aanleiding om van een broedervete te gewagen, waarbij ‘fidelisten’ en ‘raulisten’ loodrecht tegenover elkaar stonden, dan geven de recentste episodes hen ongelijk. Meer zelfs, sinds enkele dagen spreidt Fidel nadrukkelijker dan ooit het bedje van Raúl (79). 
Opvallend hoogtepunt in die strategie: de babbels waarop de Amerikaanse journalist Jeffrey Goldberg, verbonden aan het magazine The Atlantic, vorige week door Fidel uitgenodigd werd. Goldberg was samen met de eminente Cubaspecialiste Julia Sweig op het communistische eiland te gast en mocht ‘het paard met de baard’ (een van Castro’s bijnamen luidt ‘El Caballo’, een andere ‘La Barba’) tien uur lang interviewen, gespreid over meerdere ontmoetingen.