Colombiaanse rechtbank vernietigt militair akkoord met VSBOGOTÁ / Een militair akkoord tussen Colombia en de VS dat vorig jaar voor ophef zorgde in Zuid-Amerika, is door het grondwettelijk hof in Bogotá nietigverklaard omdat het parlement er toen zijn zeg niet over mocht doen. Volgens het samenwerkingsakkoord mag het Pentagon zeven luchtmachtbases in Colombia vrijelijk gebruiken.
Een tegenslag voor kersvers president Juan Manuel Santos (foto). Zo bestempelden nogal wat commentatoren de nietigverklaring van het militair akkoord door het grondwettelijk hof in Bogotá. Volgens de vorig jaar grotendeels door Santos zelf (toen nog minister van Defensie) opgestelde overeenkomst, gaf Colombia de Amerikaanse luchtmacht onder meer toestemming om vrijelijk te landen op of op te stijgen vanaf zeven bases in Colombia. In principe was het akkoord bedoeld ter versterking van het tien jaar geleden ondertekende Plan Colombia. Daarbinnen kwamen de VS het nog altijd met een intern conflict kampende Andesland militair te hulp, zij het officieel enkel in het kader van de ‘War on Drugs’.
Het nieuwe akkoord, betoogden de talloze tegenstanders, gaf de VS een vrijgeleide voor om het even welke militaire operatie - en dus niet louter ter bestrijding van de cocaïneproductie en -smokkel. Met name de Venezolaanse president Hugo Chávez beschouwde de deal destijds als een oorlogsverklaring. Een aanval vanuit Colombia, fulmineerde hij, zou daardoor neerkomen op een offensief vanuit het Imperium – zoals hij de VS, overigens de grootste olieklant van Venezuela, altijd weer noemt. Maar niet enkel Venezuela, de meeste landen van Latijns-Amerika, vooral ook Brazilië, opperden bezwaren. In bewoordingen die aan de jaren zeventig deden denken, bekritiseerden ze het vermeende opzet van de VS om hun historische ‘achtertuin’ weer in te palmen.
Volgens het grondwettelijk hof, dat de jongste jaren structurele heibel had met de Colombiaanse regering, had die laatste het akkoord nooit op eigen houtje mogen bedisselen, en was de goedkeuring ervan gebonden aan de stem van het parlement.
De nietigverklaring komt ongelegen, zeker ook omdat Chávez en Santos net vorige week de bilaterale plooien weer gladstreken, nadat Caracas in juli de diplomatieke relaties met Colombia had verbroken. Santos had het onder Uribe tot stand gekomen akkoord immers op zak en kon het bestaan ervan in de schoenen van zijn voorganger schuiven. Nu hij echter gedwongen wordt ermee naar het Congres te stappen, kan de discussie opnieuw beginnen.
Alhoewel het VS-leger de Colombiaanse bases ook vandaag al gebruikt en de nietigverklaring in de praktijk weinig gevolgen zal hebben, staat Santos voor een dilemma: ofwel kiest hij voor betere relaties met de buren en laat hij de zaak voor wat ze is, ofwel blijft hij Washington te vriend houden en drukt hij het akkoord er alsnog door. In de regio geldt Colombia al jaren als de beste bondgenoot van de VS.
Een tegenslag voor kersvers president Juan Manuel Santos (foto). Zo bestempelden nogal wat commentatoren de nietigverklaring van het militair akkoord door het grondwettelijk hof in Bogotá. Volgens de vorig jaar grotendeels door Santos zelf (toen nog minister van Defensie) opgestelde overeenkomst, gaf Colombia de Amerikaanse luchtmacht onder meer toestemming om vrijelijk te landen op of op te stijgen vanaf zeven bases in Colombia. In principe was het akkoord bedoeld ter versterking van het tien jaar geleden ondertekende Plan Colombia. Daarbinnen kwamen de VS het nog altijd met een intern conflict kampende Andesland militair te hulp, zij het officieel enkel in het kader van de ‘War on Drugs’.
Het nieuwe akkoord, betoogden de talloze tegenstanders, gaf de VS een vrijgeleide voor om het even welke militaire operatie - en dus niet louter ter bestrijding van de cocaïneproductie en -smokkel. Met name de Venezolaanse president Hugo Chávez beschouwde de deal destijds als een oorlogsverklaring. Een aanval vanuit Colombia, fulmineerde hij, zou daardoor neerkomen op een offensief vanuit het Imperium – zoals hij de VS, overigens de grootste olieklant van Venezuela, altijd weer noemt. Maar niet enkel Venezuela, de meeste landen van Latijns-Amerika, vooral ook Brazilië, opperden bezwaren. In bewoordingen die aan de jaren zeventig deden denken, bekritiseerden ze het vermeende opzet van de VS om hun historische ‘achtertuin’ weer in te palmen.
Volgens het grondwettelijk hof, dat de jongste jaren structurele heibel had met de Colombiaanse regering, had die laatste het akkoord nooit op eigen houtje mogen bedisselen, en was de goedkeuring ervan gebonden aan de stem van het parlement.
De nietigverklaring komt ongelegen, zeker ook omdat Chávez en Santos net vorige week de bilaterale plooien weer gladstreken, nadat Caracas in juli de diplomatieke relaties met Colombia had verbroken. Santos had het onder Uribe tot stand gekomen akkoord immers op zak en kon het bestaan ervan in de schoenen van zijn voorganger schuiven. Nu hij echter gedwongen wordt ermee naar het Congres te stappen, kan de discussie opnieuw beginnen.
Alhoewel het VS-leger de Colombiaanse bases ook vandaag al gebruikt en de nietigverklaring in de praktijk weinig gevolgen zal hebben, staat Santos voor een dilemma: ofwel kiest hij voor betere relaties met de buren en laat hij de zaak voor wat ze is, ofwel blijft hij Washington te vriend houden en drukt hij het akkoord er alsnog door. In de regio geldt Colombia al jaren als de beste bondgenoot van de VS.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten