Zelfs Mariela Castro, de dochter van Raúl met 
wie ik enkele maanden geleden een uren lang gesprek had, begrijpt er niets meer van. Aan EFE, een Spaans persagentschap, zei ze deze week - van horen zeggen, waarmee ze blijkbaar evenzeer als de modale Cubaan op het geruchtencircuit is aangesloten - dat er op zeker ogenblik, "als het onderzoek is afgesloten", wel ruimere uitleg zal komen over de ontslagen van Felipe Pérez Roque en Carlos Lage Dávila (zie mijn eerdere posts hierover).
"Ik heb geen informatie. Ik zou meer willen horen en er meer over willen weten," liet ze zich ontvallen. Meer zelfs: "Ik betreur de gang van zaken." Ook betreuren doet Mariela het feit dat de nieuwe, onder meer door haar Centrum voor Sexuele Opvoeding (Cenesex) gepromote familiewet zo lang op zich laat wachten. Mariela Castro spreekt van 'trabas' - hinderpalen die, zoals ik uit ons gesprek opmaakte, worden opgeworpen door communistische en katholieke conservatieven.
Mariela, die de voorbije maanden druk was met de afwerking van haar doctoraalscriptie, leek een beetje naar de achtergrond teruggedrongen. Toen ze blogster Yoani Sánchez ervan langs gaf en haar met weinig fijngevoeligheid een "kippetje" noemde, kreeg ik het gevoel dat ze lippendienst moest bewijzen aan de Plaza de la Revolución, zich van een strak-revolutionaire kant moest tonen om daar niet in ongenade te vallen.
Eerlijk gezegd: ik denk dat Mariela's recentste uitspraken goed nieuws zijn voor de hervormingsgezinden binnen en buiten het bestel. Ze stáát er nog, ze is niet weggerangeerd, van het toneel verdwenen of de mond gesnoerd. Anderzijds heb ik de indruk dat ze zelf een beetje wanhoopt. Want waar blijft het nieuwe Cuba waar ook zij aan werkt? En waarom talmt haar vader zo? Een stel vragen voor zondag, als ze palief op de wekelijkse familielunch ontmoet.
wie ik enkele maanden geleden een uren lang gesprek had, begrijpt er niets meer van. Aan EFE, een Spaans persagentschap, zei ze deze week - van horen zeggen, waarmee ze blijkbaar evenzeer als de modale Cubaan op het geruchtencircuit is aangesloten - dat er op zeker ogenblik, "als het onderzoek is afgesloten", wel ruimere uitleg zal komen over de ontslagen van Felipe Pérez Roque en Carlos Lage Dávila (zie mijn eerdere posts hierover)."Ik heb geen informatie. Ik zou meer willen horen en er meer over willen weten," liet ze zich ontvallen. Meer zelfs: "Ik betreur de gang van zaken." Ook betreuren doet Mariela het feit dat de nieuwe, onder meer door haar Centrum voor Sexuele Opvoeding (Cenesex) gepromote familiewet zo lang op zich laat wachten. Mariela Castro spreekt van 'trabas' - hinderpalen die, zoals ik uit ons gesprek opmaakte, worden opgeworpen door communistische en katholieke conservatieven.
Mariela, die de voorbije maanden druk was met de afwerking van haar doctoraalscriptie, leek een beetje naar de achtergrond teruggedrongen. Toen ze blogster Yoani Sánchez ervan langs gaf en haar met weinig fijngevoeligheid een "kippetje" noemde, kreeg ik het gevoel dat ze lippendienst moest bewijzen aan de Plaza de la Revolución, zich van een strak-revolutionaire kant moest tonen om daar niet in ongenade te vallen.
Eerlijk gezegd: ik denk dat Mariela's recentste uitspraken goed nieuws zijn voor de hervormingsgezinden binnen en buiten het bestel. Ze stáát er nog, ze is niet weggerangeerd, van het toneel verdwenen of de mond gesnoerd. Anderzijds heb ik de indruk dat ze zelf een beetje wanhoopt. Want waar blijft het nieuwe Cuba waar ook zij aan werkt? En waarom talmt haar vader zo? Een stel vragen voor zondag, als ze palief op de wekelijkse familielunch ontmoet.
Groeten, Lode
Geen opmerkingen:
Een reactie posten