No sé si las casi 700 páginas del libro 'Même le silence a une fin' de Ingrid Betancourt pueden considerarse como un ejemplo de gran literatura concentracionaria como las promociona el editor Gallimard, pero aún así creo que lo que vivió Ingrid - y vivieron muchísimos otros como ella - fue un auténtico viaje al corazón del horror. Me da pena que la amistad con Clara Rojas se haya perdido en los crueles meandros del secuestro selvático, pero en eso sí que reconozco lo que antes leí en Primo Levi: reconozco ese sujeto que en su lucha cotidiana por la propia sobrevivencia no puede sino contribuir a la destrucción de los que le rodean, el yo hecho cómplice del crimen cometido contra (y finalmente por) todos. Pero las víctimas siempre serán víctimas, y por eso no deben ser impardonables.
Een van de talloze verschrikkingen die zes jaar lang haar deel waren, was seksueel misbruik. Dat vertelt de Franse-Colombiaanse oud-gijzelaar Ingrid Betancourt in haar gisteren verschenen boek Même le silence a une fin (‘Zelfs aan de stilte komt een eind’). Maar haar voormalige campagnemedewerkster en lotgenote in de jungle, Clara Rojas, reageert boos. Betancourts werk is een verzameling ‘leugens en wrok’, aldus Rojas.
PARIJS l Ingrid Betancourt (48) werd door de FARC-rebellen geketend, vernederd, geslagen en met de dood bedreigd. In haar vaderland Colombia geldt ze intussen echter als arrogant en ondankbaar.
De beelden waren 24 uur lang wereldnieuws: de spectaculaire list waarmee het Colombiaanse leger op 2 juli 2008 de marxistisch-leninistische FARC verschalkte, waarna Ingrid Betancourt samen met drie VS-gijzelaars en elf Colombiaanse militairen de vrijheid terugzag. Betancourt werd met grote eer door de Franse president Nicolas Sarkozy ontvangen, door paus Benedictus, door het Europees Parlement en tal van andere instanties. Daarna werd het stil en trok de vroegere senatrice, presidentskandidate en aanvoerster van de Colombiaanse Oxígeno-partij zich terug voor wat een twee jaar durend verwerkingsproces geworden is.